Hrubieszów to miasto, które nie wstydzi się swego kresowego położenia i charakteru.
Pisze o tym tak pięknie prof. Wiktor Zin, rozsławiający od dziesiątków lat
urodę kresow

ego miasteczka na łamach prasy, w książkach i na szklanym ekranie. Każdy, kto znajdzie się w Hrubieszowie potwierdzi, że profesor nie fantazjuje. Stając
na ulicy 3 Maja mamy po lewej ręce barokowy,

stosunkowo nieduży kościół rzymskokatolicki pw. św. Mikołaja, zbudowany przez dominikanów w latach 1730-66, a po prawej - cerkiew prawosławną wzniesioną w latach 1873-75 przez hrubieszowskich parafian w stylu rusko-bizantyńskim, z 13 cebulastymi
kopułami. Nieco dalej, na skarpie nad Huczwą wznosi się dawna cerkiew
greckokatolicka, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława Kostki,
zbudo

wana w latach 1795 -1828.
Listę hrubieszowskich świątyń wypełnia prawosławna cerkiew
garnizonowa, wzniesiona w 1905 roku, służąca obecnie - po przebudowie wg
projektu prof. Wiktora Zina w latach 1981-82 - jako kościół parafialny pw. MB
Nieustającej Pomocy. Po żydowskich mieszkańcach pozostał ślad w postaci
kirkutu z pomnikami przypominającymi ich ofiarę w czasie okupacji
hitlerowskiej.
Ulica 3 Maja to

prawdziwa skarbnica hrubieszowskich zabytków.
Obok wspomnianych wyżej świątyń mamy tu jeszcze obiekty poklasztorne, od
1827 r. służące celom oświatowym (mieści się w nich do dziś LO im. ks. St.
Staszica) oraz piękne dworki mieszczańskie znanych hrubieszowskich rodzin:
Du Chateau, Kiesewetterów, Golakowskich. Najstarszą, centralną część dworku
Du Chateau, wzniesiono w 1781 r. na miejscu dawnego zamku królewskiego.
Z kolei przy ul. Piłsudskiego można zobaczyć pamiątkę po
staszicowskim Towarzystwie Rolniczym Hrubieszowskim - drewniany Dom Lekarzy,
pierwszy w Europie przykład spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego.

Hrubieszów to miasto pomników. Najsłynniejszy i najbardziej
kontrowersyjny, to pomnik Bolesława Prusa przy głównej ulicy miasta. Przy
tejże ulicy znajduje się również pomnik Stanisława Staszica. Na miejscowych
cmentarzach pomniki upamiętniają żołnierzy WP poległych w regionie
hrubieszowskim w latach 1918-20, żołnierzy Września 1939 r., partyzantów
poległych w walce z Niemcami i UPA, a także ludność cywilną - ofiary mordów
hitlerowskich i nacjonalistów z UPA.