Hrubieszów to miasto, które nie wstydzi się swego kresowego położenia i charakteru. Pisze o tym tak pięknie prof. Wiktor Zin, rozsławiający od dziesiątków lat urodę kresowego miasteczka na łamach prasy, w książkach i na szklanym ekranie. Każdy, kto znajdzie się w Hrubieszowie potwierdzi, że profesor nie fantazjuje. Stając na ulicy 3 Maja mamy po lewej ręce barokowy, stosunkowo nieduży kościół rzymskokatolicki pw. św. Mikołaja, zbudowany przez dominikanów w latach 1730-66, a po prawej - cerkiew prawosławną wzniesioną w latach 1873-75 przez hrubieszowskich parafian w stylu rusko-bizantyńskim, z 13 cebulastymi kopułami. Nieco dalej, na skarpie nad Huczwą wznosi się dawna cerkiew greckokatolicka, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława Kostki, zbudowana w latach 1795 -1828. Listę hrubieszowskich świątyń wypełnia prawosławna cerkiew garnizonowa, wzniesiona w 1905 roku, służąca obecnie - po przebudowie wg projektu prof. Wiktora Zina w latach 1981-82 - jako kościół parafialny pw. MB Nieustającej Pomocy. Po żydowskich mieszkańcach pozostał ślad w postaci kirkutu z pomnikami przypominającymi ich ofiarę w czasie okupacji hitlerowskiej. Ulica 3 Maja to prawdziwa skarbnica hrubieszowskich zabytków. Obok wspomnianych wyżej świątyń mamy tu jeszcze obiekty poklasztorne, od 1827 r. służące celom oświatowym (mieści się w nich do dziś LO im. ks. St. Staszica) oraz piękne dworki mieszczańskie znanych hrubieszowskich rodzin: Du Chateau, Kiesewetterów, Golakowskich. Najstarszą, centralną część dworku Du Chateau, wzniesiono w 1781 r. na miejscu dawnego zamku królewskiego. Z kolei przy ul. Piłsudskiego można zobaczyć pamiątkę po staszicowskim Towarzystwie Rolniczym Hrubieszowskim - drewniany Dom Lekarzy, pierwszy w Europie przykład spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego. Hrubieszów to miasto pomników. Najsłynniejszy i najbardziej kontrowersyjny, to pomnik Bolesława Prusa przy głównej ulicy miasta. Przy tejże ulicy znajduje się również pomnik Stanisława Staszica. Na miejscowych cmentarzach pomniki upamiętniają żołnierzy WP poległych w regionie hrubieszowskim w latach 1918-20, żołnierzy Września 1939 r., partyzantów poległych w walce z Niemcami i UPA, a także ludność cywilną - ofiary mordów hitlerowskich i nacjonalistów z UPA.